مطالعه غنای گونه های گیاهی در زیستگاه های با شدت های مختلف چرا در پارک ملی گلستان و مناطق همجوار

نظر به اهمیت تنوع گیاهی و به منظور ارزیابی اثر فشار چرا بر غنای گونه ای و ساختار جوامع گیاهی این مطالعه صحرایی در پارک ملی گلستان و نواحی اطراف، واقع در شمال شرقی ایران به اجرا در آمد. به این منظور از زیستگاه های دست نخورده، رها شده، تحت چرای فصلی و تحت چرای شدید، با استفاده از ویتاکر پلات اصلاح شده در 4 مقیاس مکانی 1، 10، 100 و 1000 مترمربعی و در 6 تکرار نمونه برداری انجام شد. نتایج نشان دادند که زیستگاه های مختلف از نظر ترکیب تیره ها و گونه های گیاهی با یکدیگر متفاوت بودند و با افزایش شدت چرا بر اهمیت تروفیت ها افزوده و از اهمیت همی کریپتوفیت ها و فانروفیت ها کاسته شد. هم چنین افزایش شدت چرا منجربه کاهش غنای گونه ای شد. میانگین غنای گونه ای زیستگاه های مورد مطالعه در هر چهار مقیاس نمونه برداری تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند. براساس نتایج به دست آمده در مناطق تحت تأثیر چرای شدید غنای گونه ای به شدت کاهش یافته و حفاظت در برابر چرای دام در حفظ تنوع گونه های گیاهی نقش مهمی را ایفا کرده است.